دو قند عسل

روزهای کسل کننده ای رو میگذرونیم همه چی از جمعه روزی شروع شد که فهمیدیم سمیرا خانوم آبجی بزرگه که البته خیلی هم بزرگ تر از مامان دانیال نیست ( فقط یک سال و اندی) مبتلا به بیماری ملعون آبله مرغان شده ، از اون موقع تا حالا بابا و مامانم و آبجی ها رو و یکی یکدونه داداشم رو ندیدم ، چون سمیرا خانوم با مامانم اینا هم رفت و آمد داشت و بعد از دوران نقاهت خودش، آقا پارسا پسر گلش دچار این بیماری شد و گوش شیطون کر اونم به لطف خدا خوبه، حالا یک هفته ای هست که منتظریم که اگر کس دیگه ای نگرفت دیدارها را با مامان جونیا تازه کنیم.  تو این چهل روز من و دانی و بابایی و صد البته نی نی کوچولو سعی کردیم سر خودمون رو به طرق مختلف گرم کنیم، آقا دانیال کل...

اولین باری که فهمیدم دانیال رو مثل یه مرغ کارخونه ای بار آوردم زمانی بود که منزل برادر شوهرم در داراب بودیم، اونها تازه از کربلا آمده بودند و به همین مناسبت در منزلشان جشن بود، همین تابستان پارسال... توی حیاط همه ی بچه های ۳ و ۴ ساله ی فسقلی سوار دوچرخه بودند اونم دوچرخه ی بزرگ اما دانیال من هنوز بلد نبود با دوچرخه ی شماره ۱۶ بدون پایه کمکی هم دوچرخه سواری کند! تو دلم از پارسال تا حالا در حال حرص خوردن بودم اما وقتش رو نداشتم تا به دانیال دوچرخه سواری یاد بدهم، تا اینکه امسال یعنی تو همین چند روزی که از تعطیلات میگذره تصمیم گرفتم مرغ کارخونه ایم رو تبدیل به مرغ محلی پر قدرت کنم  بنابراین چرخ کمکی دوچرخه ی دانیال رو باز کردیم و اونو به پ...

  آقا دانیال عزیز ما، با موفقیت کلاس اولش رو به پایان رسوند. ۲۱ اردیبهشت جشن با سوادی براشون گرفتن و اونارو به تالار سیمرغ بردند و بعد از ناهار بهشون هواپیما جایزه دادند. اما اجازه ندادند مامانا باهاشون برن  تا حداقل چند تا عکس ازشون بگیرن، اما چند تا از عکسهای کلاس اولش رو پایین میذارم تا ببینید. با شروع شدن تعطیلات دانیالی، حوصله ی آقا پسر گل منم همه ش سر میره به همین خاطر، آقا دانیال گل به کلاس نقاشی و زبان میره  ولی بازم خیلی غرغر میکنه. راستی پارسا جون پسرخاله ی دانیال و امیر رضا همسایه مون هم با دانیال به کلاس نقاشی میرن خدا به داد معلمشون برسه! دیگه دارم خیلی مامان میشم، هنوز با یه بچه آدم زیاد حس مادر بودن رو نمیکنه ...

پسر عزیزم دانیال، آدرس وبت رو عوض کردم به دلایل بسیار، یکی اینکه دوست داشتم این وب رو فقط برای تو بنویسم نه برای دیگران! که البته در اثر بی تجربگی در وبلاگ نویسی آدرس وب قبلیت رو به خیلیا  داده بودم و اینطوری احساس راحتی نمی کردم بنابراین تصمیم گرفتم که کلا وبت رو عوض کنم و مطالب  قبلی رو که قبلا برات نوشته بودم به وب جدیدت انتقال بدم. بعد از انتقال همه ی اونا با اجازت کلاً وبلاگ قبلی تو عزیز دلم رو حذف می کنم. قربون اون چشای نازت برم مامان ...

دانیال کوچولوی عزیز من، روزهای آخر اولین سال مدرسه رو می گذرونه نمیدونم کی نخود من بزرگ شد و کی مدرسه رفت؟! کلاس اولی من حالا با سواده و کلی از با سوادیش لذت می بره کتاب می خونه تمومه تابلوهای تو خیابون رو می خونه ... چند روز پیش تصمیم گرفتم که بهش بگم به جای اینکه من برم دنبالش، خودش بیاد خونه البته چون ساعت مدرسه ی ما عوض شده و یک ساعت بیشتر توی مدرسه باید بمونیم من مجبور شدم که به خودش بگم بیاد خونه، از خونه تا مدرسه ی دانی اگر بخوای زمان بگیری فاصله ش ۲ دقیقه ست آخه مدرسه کوچه ی کناری خونه ی ماست ولی من که شدیدا استرسی هستم همین یه قدم راه رو هم نمیذاشتم خودش بیاد خونه ولی اون روز مجبور شدم از شب قبل کلی آموزشش دادم ولی باز هم دل تو...

این روزها حسابی مشغول خونه تکونی و خرید عید هستیم و کمتر وقت می کنم بیام و از خاطرات دانیال    جون بنویسم  چند روز پیش من و دانیال برا خرید بیرون رفته بودیمُ موقع برگشتن توی پارکینگ،  سریع در ماشین رو قفل کردم و بدو بدو از پله ها داشتم بالا میرفتم تا به شام بابایی سر و سامونی بدم  هرچی دانیال رو صدا می کردم که بیاد بالا نمیومد انگار مشغول خوندن یه چیزی بود که صداش اینطوری  میومد د ا ن ی ا ل  س گ  دانیال سگ  مامان  مامان اینجا نوشته دانیال سگ ؟ دوباره از پله های رفته  برگشتم. دانیال با تعجب به دیوار اشاره می کرد روی دیوار با مداد سیاه و یه دست خط دست و پا شکسته نوشته بود دا...

من و بابایی دانیال قرار شد برای عمل دیسک کمر به شیراز برویم، در فرودگاه مامان جون دانیال که  همیشه در تمام مشکلات اول از همه پس میفته با رنگ پریده و بسم الله  بسم الله گفتنشون استرس  بیشتری رو به من وارد کردن با اینکه خودم مادرم اما همیشه چشمم به عکس العمل های مامانمه تا  ببینم اوضاع چقدر خرابه  سمیرا خانوم خاله ی دانیال هم که صاف رفت سر اصل مطلب یعنی شروع  کرد به اشک ریختن و البته در منزل هم با گریه های عمه اعظم دانیال بدرقه شده بودیم ... در چنین  جوی که دیگه تکلیف منم روشنه ...  قسمت سخت ماجرا در واقع همین شروع کار بود.     ساعت یازده شب به شیراز رس...

سلام چند وقتی میشه آپ نکردم به دلایل بسیار یکیش اینکه یه هفته تهران بودم تا در دوره ی ضمن    خدمتی که اداره گذاشته بود شرکت کنم و البته وسطشم یه سری به دانشگاه و پژوهشگاه بزنم که این  یه هفته خیلی بهم سخت گذشت هم بخاطر دور بودن از دانیالم و بابایی و هم از بس بدو بدو کردم   دیگه رمقی برام نمونده  آخه بعد از یه مدت که تهرام میرم باید جبران تموم کارای عقب افتاده رو بکنم...  یکشنبه شب که رسیدم بندر، سریع وسایل سفر رو جمع کردم چون قرار بود همه با قطار بریم اصفهون  واسه عروسی مینا خانوم، آبجی گلم که دو سال از من کوچیکتره...   صبح قبل از رفتن به راه آهن، سر کار رفتم بعضی وقتا با خودم میگم ...

دانیال گل ما امروز اولین املای زندگی تحصیلی اش را داد. خدارو شکر هیچی غلط نداشت و (با تمرینی    که داشتی عالی و خوب نوشتی) گرفته است  از وقتی هم که خونه اومد رفت تو اتاقش   و صداش در نمیومد منم داشتم ناهار درست می کردم که اومد تو آشپزخونه البته با دماغی ورم کرده و چشمای سرخ مامان: چرا مامان گریه کردی؟ دانی: آخه اون برچسبی رو که خاله سمیرا داده بود... مامان:خب؟ دانی: مگه من نچسبوندم رو در اتاقم ؟ چرا   ولی حالا رو در کمده ! مامان:چسبونده بودی ولی دیشب که خوابیده بودی من اونارو از رو در کندم و گذاشتم رو کمدت چون  جاش بد بود. دانی:جاش خیلی هم خوب بود تازه اون...